Aalst dankt Onze-Lieve-Vrouw

Eind mei 1945 – net 75 jaar geleden – lost Pater Gardiaan van de Kapucijnen de belofte in die hij kort voor D-day (6 juni 1944) had gemaakt: een groot Mariabeeld wordt ingehuldigd, in een dankkapel naast de Kapucijnenkerk.

Wat oorspronkelijk bedoeld was als een viering binnen de wijk Sint-Job groeide uit tot een massale dankhulde van de stad Aalst aan Onze-Lieve-Vrouw voor de bescherming bij de bombardementen, voor de bevrijding en vrede.

Belofte

Tijdens de oorlog was er in het Aalsterse grote godsvrucht en vertrouwen in Maria. In mei 1940 had de stad al verschillende vijandelijke luchtaanvallen over zich heen gekregen. En er moest nog een gevaarlijke periode komen volgend op D-day. Kort voor die zesde juni 1944 beloofde pater Gardiaan dat – in geval de stad gespaard bleef – hij met de bezoekers van de Kapucijnenkerk een groot Mariabeeld zou oprichten, als blijvend aandenken aan Haar bescherming. Ondanks de bevrijding op 3 september 1944 bleef de oorlog nog lang naslepen, onder dreiging van V-bommen. De stad bleef echter vrijwaard van verdere oorlogsrampen, op 8 mei 1945 kwam er vrede, en de paters Kapucijnen – met de hulp van de medewerkers – losten hun belofte in op 29 mei 1945.

Plechtigheid in 1945

Een artikel in “De Gazet van Aalst” op datum van 3 juni 1945 (bron: MadeInAalst) brengt het relaas van deze “interparochiale” gebeurtenis in de Sint-Antoniuskerk. De plechtigheid duurde drie dagen. Het “triduüm” startte op zondagochtend met een plechtige dankmis, en ’s avonds het lof door de pastoor van de Sint-Jozefskerk. Maandagochtend werd een mis gezongen tot aandenken aan de oorlogsslachtoffers. Dinsdag was er een mis om blijvende vrede en eendracht in ons land, en een finale plechtigheid ’s avonds, na het lof. Deze plechtigheid werd geleid door Z.E.H. Deken. De menigte kwam processiegewijs uit de kerk onder het zingen van Marialiederen. Het nieuwe Mariabeeld werd gewijd en E.P. Timotheus (graag beluisterd predikant) gaf een slotaanspraak. Daarna kwamen velen bloemen neerleggen aan de voeten van het beeld. De deelnemers hielden, bij wijze van eed, de rechterhand opgeheven naar Maria, terwijl ze geestdriftig hun trouw aan Christus en Maria beleden.

“Elkeen hetzij groot of klein, zal er tegenwoordig zijn.

Zij met rozen of veldbloemen; ’t is allemaal evengoed, als ge’t maar van harte doet!

Aalstenaars toont dat ge niet vergeet en geef dus bloemen met de vleet.”

Het Mariabeeld doet denken aan Onze-Lieve-Vrouw van Banneux. Maar pater Gardiaan hield eraan dat Maria hier zou aanroepen worden onder de titel “Onze-Lieve-Vrouw, Oorzaak onzer Blijdschap”. Het monument draagt dit als onderschrift net als de twee glorievolle data van 3 september 1944 – de bevrijding van Aalst - en 8 mei 1945 - einde van de tweede wereldoorlog.

Jaarlijkse hulde

Als bewijs dat Aalst het gegeven woord trouw zou blijven, nam men zich voor om ieder jaar, op de laatste zondag van mei, de bloemenhulde te hernieuwen. In krantenartikels van de jaren 50 komt het jaarlijkse triduüm, met processie en bloemenhulde een paar keer aan bod, eindigend met

"Lieve Vrouwe, ’t allen tijd

Blijve Aalst U toegewijd!"

Jarenlang werd de hulde herdacht. Al zijn er ook momenten (geweest) dat deze belofte werd vergeten ... en opnieuw opgenomen. Maar men is soms kort van geheugen en de gruwelen van de oorlog herinneren zich nog alleen de alleroudsten onder ons.