Ik zal ze weiden zoals het behoort

Terwijl de nieuwsberichten bij dit schrijven nog gedomineerd worden door de Amerikaanse verkiezingsstrijd, bereikt het liturgische jaar dra zijn eindpunt, met het feest van Christus Koning van het heelal op zondag 22 november.

Ezechiël 34,11-12.15-17

Zo spreekt God de Heer:

"Ik zoek mijn kudde op en bezoek mijn eigen schapen.
Zoals een herder omziet naar zijn kudde,
en zich onder zijn schapen begeeft wanneer ze verstrooid zijn,
zo zal Ik omzien naar mijn schapen
en ze in veiligheid brengen, hoe ver ze ook afgedwaald zijn
ten gevolge van mist en nevel.

Ik zal mijn schapen weiden, Ik zelf zal ze laten rusten,herder met schapen - bron: Bijbelhuis Zevenkerken
- spreekt God de Heer-.
Het vermiste schaap ga Ik zoeken,
het verdwaalde breng Ik terug,
het gewonde verbind Ik,
het zieke geef Ik weer kracht
en het gezonde en sterke blijf Ik verzorgen.
Ik zal ze laten weiden zoals het behoort.

En gij, mijn schapen - zo spreekt God de Heer -:
Ik zal recht doen aan het ene dier tegenover het andere, tegenover ram en bok'.

Christus Koning

De Bijbelse opvatting van koningschap heeft te maken met leiderschap. Koningen werden gezien als bevrijders, wijze en rechtvaardige leiders. In de Bijbelse geschiedenis falen alle koningen van Israël uiteindelijk in de opdracht om Gods beloofde Koninkrijk te realiseren ...allemaal, behalve Jezus, dé Koning van Israël. Christus’ heerschappij over het heelal geldt als beeld voor de verhevenheid van Jezus Christus, die in wijsheid en liefde letterlijk en figuurlijk de kroon spant over de hele schepping. Tegelijk drukt dit beeld de oude droom van Israël uit om die heerschappij van rechtvaardigheid en solidariteit hier op aarde overal gerealiseerd te zien (bron: Lieve Wouters, Kerknet). 

Nieuw liturgisch jaar met Marcus

Na Christus Koning starten we, met de advent, een nieuw liturgisch jaar. Op de gewone zondagen zal worden voorgelezen uit het evangelie van Marcus, het oudste en kortste van de vier evangelies. Over dat evangelie wordt gezegd dat het Marcus vooral te doen was om duidelijk te maken dat Jezus de Messias is, de gezalfde. De mensen van toen dachten dat Jezus hen als nieuwe leider zou verlossen van onderdrukking en onrechtvaardigheid. Maar in tegenstelling daarmee, toont Hij zich nederig en gaat Hij zelf de weg van het lijden… Marcus toont dat Hij niet de Messias is zoals wij Hem bedacht hebben.