Het kruis dat we dragen
Zaterdag 4 maart ontvingen de kandidaat-vormelingen hun kruisje.
Het evangelie sprak over Jezus die met Zijn leerlingen de berg was opgegaan. Op het eerste zicht misschien direct niet van toepassing voor wat we vandaag mochten beleven met deze jonge mensen. Maar … toch …… Zoals renners of andere sporters op hoogtestage gaan, zo zou je kunnen zeggen dat Jezus met zijn leerlingen op hoogtestage ging en wij gingen mee bij de lezing van het evangelie.
Hij nam drie leerlingen mee, want ze waren zo ontgoocheld in wat ze moesten meemaken aan reacties van hun directe omgeving. Maken wij dat ook af en toe niet mee? Mensen die misschien onrechtstreeks ons aankijken omdat we nog durven geloven in wat de kerk ons leert. De leerlingen begrepen dat het kruis eraan komt voor Jezus. Verlies van geloof dreigt hen te overkomen. Daarom een hoogtestage.
Boven op de berg maken ze iets heel bijzonder mee. Alles is anders, want daar kunnen ze zien met de ogen van God. Waarom mogen ze dit meemaken? Ze kunnen niet boven op de berg blijven vertoeven, ze moeten terug naar beneden naar het alledaagse leven, tussen vrienden, tussen familie, tussen mensen die hen maar raar aankeken, want ze trokken met die man van Nazareth op.
Wat betekent het, "je kruis opnemen"? Niet leven voor jezelf alleen.
Het kruis dat we durven dragen is durven zeggen "Ik geloof" …Vandaag is de kerk de berg Thabor, daar doen we hoogtestage op. Het kruisje dat onze toekomstige vormelingen meekregen moet een bron van kracht zijn, om met liefde in het leven te staan. Met krachtige stem hebben zij op de vragen van Deken Hans met klem geantwoord: JA, dat willen wij.
Laat ons nu bidden:
Heer, neem ons, nu wij U mogen ontmoeten, af en toe eens mee naar de berg.
Laat U zien aan ons in het licht van de verrijzenis. Want met onze blik vast op U, zullen wij telkens horen hoe de Vader ook tot ons, sinds ons doopsel, de liefdevolle woorden spreekt: “Jij bent mijn mijn kind, Ik heb je lief”.
Dit is de kracht en de vreugde van waaruit wij mogen leven.
