Samen op weg ...

Een terugblik op de beleving van de Goede Week in parochie Sint-Martinus (Aalst Linkeroever)

Palmzondag, één takje is ons genoeg. Een groene tak van hoop werd ons gelovig aangereikt en zo konden we de Goede Week starten, elk op zijn eigen kerkplek. Nog geen Halleluja maar: Gezegend is Hij die komt in de naam van de Heer. 

Vasten is ook thuiskomen bij God en ook bij jezelf. Het is goed om daar af en toe eens bij stil te staan. We mochten het samen doen in een verzoeningsviering, waar we de kans kregen om de “steen” te laten wegrollen. Stap voor stap gingen we verder naar Witte Donderdag. Een avondmaal, niet zomaar, maar een testament waar we tot op heden nog altijd mee mogen van delen. Een ingetogen viering in de kerk van Sint-Martinus. Samen met velen her-denken wat dienstbaarheid vraagt: nederigheid, je klein maken, aanbidding. 

Witte Donderdagavond, de tafel is leeg, het brood gegeten, de wijn gedronken, disgenoten verzadigd.

Nu zoeken wij de stilte van de nacht. Dit is Zijn uur, gaat naar de koelte van de tuin, wat bomen en een steen, maar niet één in staat om te blijven waken. Die lijdenskelk: Hij moet hem drinken, heel alleen.

Zo gaan ook wij de nacht in, met de leerlingen elk naar zijn eigen plek, misschien ook wat ontredderd door wat ons heeft geraakt.

Stapsgewijs naderen we Goede Vrijdag 15u waar in verschillende kerken de kruisweg wordt gebeden. Het lijden overwegend van toen en nu, door mensen aangedaan, gewild of er zomaar ingerold.

In de avondwake in de kerk van Sint-Anna staan we stil bij het kruis, we vereren het kruis maar zijn voornamelijk deelgenoot in het lijdensverhaal.

Ook hier gaan we samen de nacht in, nog namijmerend over “Het gebed over het volk” 

Heer, wij bidden: laat overvloedige zegen neerkomen over uw volk dat de dood van uw Zoon heeft herdacht in de verwachting van de verrijzenis. Schenk het vergeving en bied het vertroosting, laat het geloof groeien en de verlossing voor altijd bevestigd worden. Door Christus onze Heer. Amen.

Het grote moment breekt aan: Halleluja Hij is verrezen! Deze avond is zo anders dan alle andere. Vanaf het eerste begin viert de kerk de verrijzenis van de Heer, elke zondag en jaarlijks met Pasen, hét feest der feesten. Grondslag van ons geloof en onze hoop. Daarom kwamen we in de Sint-Antoniuskerk bijeen, van overal, om in een lange en plechtige wake te vieren dat ook wij mét Hem eenmaal zullen sterven en verrijzen.

We mogen dus de paaswake zien als een uitdaging. We ontvangen het ieder jaar opnieuw als een cadeau van onschatbare waarde. Het graf is leeg, maar Christus’ verrijzen heeft de duisternis van de dood overwonnen. Nieuw licht werd ons gegeven in de nieuwe Paaskaars. 

Wie met ons meevierde werd ooit ondergedompeld in het water van de doop. Deze nacht is dus bij uitstek een gelegenheid om kinderen en ook volwassenen onder te dompelen. Zo mochten we 4 kinderen van één gezin het doopsel toedienen. 

Pasen moét ons wel aanraken, omdat we de liturgie niet als toeschouwer mochten beleven maar als deelnemer. Het Licht van Christus werd aan het einde van de dienst door verantwoordelijken van de verschillende kerkplekken van Aalst Linkeroever, Hofstade, Nieuwerkerken, Gijzegem, Sint Martinus, aangestoken aan de paaskaars. Deken Hans sprak er de zegen uit, zo werd dan op Paasmorgen in al onze kerken het Licht plechtig binnen gedragen. 

Het graf is leeg, de Heer is verrezen, Halleluja, maar Hij is nog steeds bij ons, ongrijpbaar als licht op zondagmorgen, maar Hij IS bij ons, een hand op onze schouder, licht en teder als van een geliefde. Zalig Pasen!

Marina