OKRA wandeling in Affligem: reflectie

Een reflectie. Het was een uitgestelde wandeling doorheen het golvende landschap rondom de Abdij van Affligem. Je zou denken wat loopt het leven gelijk met wat we net het weekend ervoor hadden gehoord in het evangelie.

De leerlingen van Emmaus onderweg. Met elkaar babbelend over alles wat er gebeurd was de dagen ervoor. Ze waren er allen zo van aangedaan, hun leven stond op zijn kop. Het moet toch wel wat geweest zijn. Het zal je maar overkomen dat iemand tijdens een wandeling je allerlei vragen stelt …. Verbazing alom …….. ! Misschien heeft deze wandeling ook de stappers aan het denken gezet? Ik geef jullie de bezinningstekst van die zondag nog eens mee. Wie was jij tijdens de wandeling?

Emmaüs begint met op weg gaan met mensen en met elkaar. En het speelt zich af in het dagelijkse leven, onderweg, op straat, daar waar mensen leven en elkaar ontmoeten.

 

Het heeft alles te maken met niet moeten: je moet niet beantwoorden aan mijn wensen of verwachtingen, je moet niet perfect zijn, niet sterk, je mag zijn wie je bent. Emmaüs is ontmoeten, meegaan met de mens zoals hij is, voorbij de status die je hebt, voorbij de rol die je toebedeeld krijgt.

 

Het heeft alles te maken met de vraag die Jezus stelt: Wat is het wat je bezighoudt? Een vraag om stil bij te staan, om halt bij te houden, wat is het dat ons bezighoudt?

 

Emmaüs is ontmoeting, waar mensen bij zichzelf en bij elkaar op verhaal kunnen komen, waar verhalen gehoord worden: vaak verhalen van kommer en zorg, verhalen van rouw en dood, verhalen van hoop en verlangen, die een luisterend oor gevonden hebben van iemand die... mee op weg gaat.    

Marina