Oprichting van de Sint-Antoniusparochie

Elf jaar nadat men aan de bisschop van Gent de vraag richtte om rond het Kapucijnenklooster een parochie te mogen stichten, was het zo ver. Op 1 augustus 1968 werd de nieuwe parochie genaamd Sint-Antonius van Padua erkend, na overleg tussen het bisdom, het dekenaat Aalst en de paters Kapucijnen. De mensen wonende in de wijk Sint-Job kregen zo hun eigen parochie.

De kloosterkerk van de paters Kapucijnen was eigenlijk opgedragen aan het Heilig Hart. Het beeld in de voorgevel getuigt hiervan. Omdat in 1968 Aalst reeds een H. Hartparochie had, werd als alternatieve patroonheilige gekozen voor Sint-Antonius van Padua, ook een minderbroeder, net als de Kapucijnen. Maar nog steeds wordt er in de volksmond eerder gesproken over “op sint-job” of gewoonweg “bij de capucienen”.

Deze Kapucijnen hadden zich - sinds hun vestiging - bijzonder ingezet voor het apostolaat, in dienstbaarheid, nabij de gewone mens. En zij waren bereid om ook de nieuwe parochie tot bloei te helpen brengen. Onze parochie werd dan ook geleid door 3 pater pastoors, tot in 2017. 

Een bruisende parochie

De parochie Sint-Antonius werd alom ervaren als een levende, actieve gemeenschap met een grote eigenheid. Zo werd bijvoorbeeld het concept van de overbekende ‘Vlaamsche Kermis der Paters Kapucijnen’, gestart in 1933 ter ondersteuning van de missies, omgedoopt tot de befaamde Sint-Jobsfeesten (1970 – 2012) van de Sint-Antoniusparochie. Het was in de beginne zoeken naar een juiste verhouding, verstandhouding en samenwerking tussen klooster en parochie. Vanuit het klooster werden verschillende paters gedelegeerd naar diverse functies als pastoor, biechtvader, aalmoezenier van verenigingen, mislezer bij de zusterkloosters en dienstverlening in de omliggende parochies. Ondertussen werd het klooster gesloten en blijft enkel Pastoor Paul Segers als enige uitwonende Kapucijn in de pastorij wonen. 

Pater Paul was voorheen 23 jaar missionaris in Pakistan. Zich nog steeds nauw verbonden voelend met Pakistan, sponsorde hij regelmatig de drie scholen die hij daar bouwde en probeert hij er regelmatig een nieuw klasgebouw bij te zetten. Dit kon gebeuren dankzij de jaarlijkse geschenkenbeurs en de gezellige, solidaire soepmaaltijden gedurende de veertigdagentijd. Maar ook in zijn parochie hier in Aalst voelde hij zich duidelijk thuis. De binnen- en buitenkant van de parochiekerk werden mooi vernieuwd en de schilderijen van Sint-Antonius en Onze-Lieve-Vrouw vakkundig gerestaureerd. Pastoor Segers kon rekenen op een vlotte samenwerking met een dynamische parochieploeg en heel wat medewerkers en vrijwilligsters uit het grote aantal parochiale bewegingen en werkgroepen. Deze samenwerking was ook onontbeerlijk voor de jaarlijkse organisatie van de parochiefeesten, de zogenaamde Sint-Jobsfeesten, die in de wijde omgeving (zelfs tot in onze buurlanden) gekend waren, mede dankzij de sfeervolle en druk bezochte prondelmarkt. Pater Paul nam ook het initiatief om in de Sint-Antoniuskerk regelmatig interessante culturele activiteiten te organiseren.

Een lokale kerkgemeenschap, blijvend doordrongen van de Franciscaanse geest

Bij de hervormingen binnen het bisdom werden in 2016 een nieuw Aalsters dekenaat en nieuwe parochies opgericht. De "oude" parochie Sint-Antonius is nu een lokale Kerk binnen de nieuwe Parochie in Aalst - Linkeroever, met als pastoor E.H. Marc Verwaeren. De drie hoofdaccenten van de lokale Kerk zijn nog steeds goede liturgische vieringen, gastvrijheid, en in alle eenvoud de mensen oprecht luisterend nabij zijn. Zo blijft de franciscaanse geest verder leven!