Een bruisende parochie

De parochie Sint-Antonius werd alom ervaren als een levende, actieve gemeenschap met een grote eigenheid. Zo werd bijvoorbeeld het concept van de overbekendeVlaamsche Kermis der Paters Kapucijnen, gestart in 1933 ter ondersteuning van de missies, omgedoopt tot de befaamde Sint-Jobsfeesten (1970 – 2012) van de Sint-Antoniusparochie. Het was in de beginne zoeken naar een juiste verhouding, verstandhouding en samenwerking tussen klooster en parochie. Vanuit het klooster werden verschillende paters gedelegeerd naar diverse functies als pastoor, biechtvader, aalmoezenier van verenigingen, mislezer bij de zusterkloosters en dienstverlening in de omliggende parochies. Ondertussen werd het klooster gesloten en blijft enkel Pastoor Paul Segers als enige uitwonende Kapucijn in de pastorij wonen. 

Pater Paul was voorheen 23 jaar missionaris in Pakistan. Zich nog steeds nauw verbonden voelend met Pakistan, sponsorde hij regelmatig de drie scholen die hij daar bouwde en probeert hij er regelmatig een nieuw klasgebouw bij te zetten. Dit kon gebeuren dankzij de jaarlijkse geschenkenbeurs en de gezellige, solidaire soepmaaltijden gedurende de veertigdagentijd. Maar ook in zijn parochie hier in Aalst voelde hij zich duidelijk thuis. De binnen- en buitenkant van de parochiekerk werden mooi vernieuwd en de schilderijen van Sint-Antonius en Onze-Lieve-Vrouw vakkundig gerestaureerd. Pastoor Segers kon rekenen op een vlotte samenwerking met een dynamische parochieploeg en heel wat medewerkers en vrijwilligsters uit het grote aantal parochiale bewegingen en werkgroepen. Deze samenwerking was ook onontbeerlijk voor de jaarlijkse organisatie van de parochiefeesten, de zogenaamde Sint-Jobsfeesten, die in de wijde omgeving (zelfs tot in onze buurlanden) gekend waren, mede dankzij de sfeervolle en druk bezochte prondelmarkt. Pater Paul nam ook het initiatief om in de Sint-Antoniuskerk regelmatig interessante culturele activiteiten te organiseren.