Ruimte voor God

De advent herinnert aan het verlangen aan een nieuwe start, aan een boodschap van hoop. Ja, er is veel miserie in de wereld, misschien ook in ons persoonlijk leven, en tóch mogen we er op vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt met onze mensenwereld, goed voor iedereen zonder uitzondering. Want God zelf bemoeit zich ermee! Hij herinnerde Koning David eraan dat Hij zich niet (enkel) ophoudt in een kerkgebouw. God gaat met ons mee op onze weg, waar ook. Hoe deugddoend kan dit klinken op het ogenblik dat we géén kerstmis kunnen vieren in de kerk!

Het verhaal van de boodschap van de engel aan Maria is geen historisch correct verslag door een ooggetuige. De onderliggende betekenis is van tel. Het verhaalt hoe God aan de oorsprong van de bijzondere roeping van Jezus ligt. Maar ook al lag dat initiatief bij God, Zijn roepen moest wel respons vinden, want zonder mensen is God nergens. Die respons vindt Hij bij Maria. Zij staat open voor God die geen tempel nodig heeft maar wel een mens die Hem met open armen ontvangt. Dat betekent niet dat zij alles maar over zich heen laat komen, ze stelt zelfs behoorlijk kritische vragen, en dat mag. Maar zij werkt ook actief mee om Gods droom van vrede en gerechtigheid te laten slagen. Een voorbeeld en opdracht voor elk van ons. Wat is Gods bedoeling met ons? Zijn we ontvankelijk voor kleine, onverwachte tekenen die ons op het spoor zetten van de weg die God met ons wil gaan? In ons gebed, in ons alledaagse werk, in de mensen die op ons pad komen. (Geïnspireerd op een reflectie van Marc Christiaens o.p.)