We geven hieronder graag het woord aan de mensen van Damiaanactie. We doen dit enerzijds extra van harte, wetende dat er onder de stagairs mensen zijn die we op onze parochie  regelmatig mochten ontmoeten en actief waren, maar ook vanuit een diepgewortelde interesse en hulp voor mensen in nood, als geloofsgemeenschap naar de geest van  Sint-Franciscus en Sint-Martinus.   

“Ieder jaar gaan laatstejaarsstudenten verpleegkunde van het Sint-Augustinusinstituut van Aalst, in samenwerking met Damiaanactie, op stage naar een land waar Damiaanactie actief is en de zorg voor mensen met lepra en tuberculose ondersteunt. In maart ging een groep van 8 studenten en 3 begeleiders van de school op stage naar Nepal. Ze werkten er enkele weken mee met het lokale team en verzorgden er patiënten.

De studenten konden er zien dat zorg voor mensen die het niet makkelijk hebben geen solowerk is maar een werk dat gedragen wordt door vele mensen samen!

Ze spreken in al hun verhalen hun respect uit voor de patiënten die ze ontmoeten. Respect omdat ze ondanks hun problemen als armoede, ziekte, sociaal isolement… toch blijven lachen en toch proberen te genieten van kleine dingen en ondanks hun beperkingen weven, zorgen voor de dieren van de boerderij, koken voor andere patiënten…

Respect ook voor alle teamleden die iedere dag het beste van zichzelf geven en ook mensen die genezen zijn. Respect voor alle medewerkers van Damiaanactie die zieken ook na hun genezing niet los laten en hen door concrete hulp – een naaimachine, een koe, een stukje land – helpen ontsnappen uit de spiraal van armoede…

De studenten spreken in al hun verhalen hun respect uit voor de patiënten, de teamleden, de genezen mensen. Maar dwingen ook zelf respect af door te tonen dat ze de mensen die ze verzorgen graag zien. 

Maar, de studenten dwingen ook zélf respect af. Door mensen met lepra een warme handdruk te geven, door hun grote wonden te verzorgen, door kinderen met hiv te knuffelen en ermee te spelen… tonen ze dat ze er willen zijn voor alle mensen zonder onderscheid. Groot of klein, Hindoe, Christen of Moslim, arm en met een ernstige verminking – het maakt hen niet uit. Ze tonen dat ze de mensen die ze verzorgen graag zien.”

Damiaanactie

Waar men gaat langs Vlaamse wegen, komt men U Maria tegen. De moeder van Jezus, een vrouw, een dame van weinig woorden, ook in het Evangelie. Ze was er waar Ze moest zijn, in de tempel om te bidden en te danken, later op zoek naar haar achtergebleven Zoon. Ze zag ook de precaire situatie bij de bruiloft in Kana. Ze was bij haar Zoon op Zijn Lijdensweg en stond onder het kruis. Ze ging niet kijken naar het graf, want Ze geloofde dat haar Zoon zou verrijzen. Een vrouw die Zijn Woorden in haar hart bewaarde, geloofde en staande bleef. Bij Haar mogen we zijn en steeds terugkeren. Dagelijks even bidden om rust te vinden: een kwartier vertoeven bij God.

Het volledige programma kan u eveneens downloaden: Jaarprogramma OKRA Sint-Antonius 2019.  

De lage kerkraampjes langsheen de dreef moeten er wel eens aan geloven. Ook onlangs brak iemand een klein ruitje uit het kerkraam van de berging naast de Onze-Lieve-Vrouwkapel. De vogeltjes waren er vlug bij om zich binnen te komen nestelen.

Oprechte dank aan alle deelnemers en medewerk(st)ers!

De totale opbrengst bedroeg € 1507,30, waarvan € 750,00 werd gestort aan ‘Mensen voor Mensen’ en – dankzij nog een extra gift – € 1000,00 aan de school in Pakistan waardoor de achterstallige lonen van leerkrachten konden worden uitbetaald.

Nogmaals dank u wel!

Naar jaarlijkse gewoonte houden we een noveen ter ere van Sint-Antonius in onze kerk. Deze noveen begint een week later dan gewoonlijk op dinsdag 23 april, en we eindigen op 12 juni, zijn feestdag. 

Vele mensen kwamen op Palmzondag om een palmtakje. Het was echter niet evident om er voldoende te verzamelen, tot zondagnamiddag zelf, een trouwe kerkbezoeker twee grote zakken kwam leveren.

Eén takje is ons genoeg, een groene tak van hoop ons gelovig aangereikt, niet als een magische kracht maar als een krachtig symbool van nieuwe hoop.
Eén takje is ons genoeg, een groene twijg van vrede die vertelt van een goddelijke mens, Jezus van Nazareth,  en ons uitdaagt om zijn weg te gaan van dienende goedheid en tedere waakzame nabij-zijn.
Dit éne takje achter een kruis in ons huis of in de auto verwijst naar de Goede Herder die behoudzaam over zijn schapen waakt als wij gelovig vertrouwenvol opkijken naar Hem.

Het was dit jaar tijdens de Goede Week heel anders in de Sint-Antoniuskerk, zonder Witte Donderdagviering en Paaswake. In het rustoord Sint-Job vierden we samen het Lijden van de Heer met een openheid naar Pasen. Het lijdensverhaal heeft zin door de Verrijzenis van de Heer. De bewoners zongen, soms met piepende stem of schorre keel, maar wel heel enthousiast “O hoofd vol bloed en wonden”. De Heer is waarlijk opgestaan! Hoe vaak zijn ook deze mensen in hun leven reeds opgestaan: uit een misverstand, een verlies, uit een val, uit eenzaamheid. Bij deze tevens van harte een pluim voor de vrijwilligersgroep die z’n best heeft gedaan.

De paaszondagvieringen in de Sint-Antoniuskerk zelf waren zeer sereen met een goede opkomst. Er was mooie zang, zowel ’s morgens als ’s avonds. Het parochiekoor heeft weer zijn best gedaan, maar is op zoek naar extra zangers en zangeressen. Ook de kerk zelf was mooi versierd. P. Paul was present, al voelde hij zich nog niet helemaal fit nadat hij thuis was uitgegleden en gevallen … nee, niet over een verdwaald paasei. En intussen gingen ook de mensen van Ziekenzorg op stap met paaswensen en paaseieren én hun minzame vriendelijkheid.

Wat was het heuglijk om gisterenavond de klokken feestelijk te horen luiden, want terwijl drones vandaag hun paaseitjes droppen, vieren wij de kern van ons geloof! Bijzonder graag deel ik met u dan ook een aantal paaswensen en visies.

Onze pastoor-deken Marc Verwaeren schreef inspirerende, activerende paaswensen waarin altijd weer opstaan hét paaswerkwoord is. Hulpbisschop van Brussel Jean Kockerols koos voor de locatie van zijn paaswensvideo een sociale kruidenierswinkel uit waar mensen getuigen van het Evangelie, andere mensen helpen opstaan. Pater Paul blikt in zijn paaswens reeds vooruit naar bijzondere ontmoetingen met de verrezen Heer:   

"Pasen gebeurde: voor Maria toen ze zoekend in de tuin der doden haar naam hoorde noemen. Voor Petrus en Johannes toen ze opgejaagd en buiten adem aan het graf arriveerden. Voor Thomas toen hij nog wat angstig en onzeker Jezus mocht aanraken. Voor de Emmaüsgangers toen ze met die onbekende brood en beker deelden. Pasen gebeurt nog steeds daar waar mensen elkaar mogen horen, zien en met hun naam aanspreken. Dan verrijzen mensen, staan weer op en komen elkaar nabij. Daarom mogen we u allen, ziek of gezond, triest of blij, zonder uitzondering, van ganser harte een zalig Pasen toewensen!"

Het is meteen een uitnodiging om ook de komende 50-dagen tijd - tussen Pasen en Pinksteren - met ons mee te beleven.  

Bij Okra Sint-Antonius is er geen feest zonder eerst de gelegenheid te krijgen een misviering bij te wonen. In deze paasviering werd aandacht besteed aan de betekenis van Pasen: een nieuw begin met aandacht voor de medemens naar het voorbeeld van de verrezen Heer. Daarna ging het feest van start. 74 leden genoten van het aperitief gevolgd door een verzorgd en lekker buffet. Iedereen was tevreden over spijs en drank.

En omdat het feest was, werd er ook gezongen, allen samen onder de deskundige begeleiding van Martine Van de Voorde met Dirk Vermeir aan de piano. Liedjesteksten bewezen hun nut aan het “koor” te horen. Koffie en gebak was er uiteraard ook.

Samengevat: een hartverwarmend gezelschap dat er duidelijk zin in had.

Olive Van Onacker

Elke donderdagnamiddag komen boven in het Capucientje een twintigtal dames samen om zinvol, gezellig bij elkaar te zijn, met ne babbel, een tasje koffie en ondertussen breiwerk. Niet alleen de knepen van het handwerk worden gedeeld, ook de vreugde en verdriet, het vieren van verjaardagen. Zo is het een wekelijkse namiddag vol gezelligheid en dienstbaarheid.

De kandidaatvormelingen zijn reeds vanaf september samen onderweg om Christus te leren kennen. Tijdens de kruisjesoplegging hebben ze nu zelf uitgesproken wat hun ouders bij het doopsel hebben beloofd: Christus volgen, Hem aanvaarden, Hem belijden, en Zijn boodschap proberen in het dagdagelijks leven te beleven.

Net als ieder jaar trekken trokken de kandidaatvormelingen er ook voor één dag samen op uit voor een bezinning ter voorbereiding van hun vormsel. Zo ook dit jaar, op zaterdag 30 maart. Reeds vroeg om 8 uur verzamelden ze aan de kerk. Ze gingen naar het Bijbelhuis in Zevenkerken. Er was voor hen een zoektocht in het belevingsmuseum, een uitgewerkt programma rond de symbolen van het vormsel, een wandeltocht en een bezoek aan de abdijkerk. Het werd een dag overgoten van veel zon en geloof!

Zondag 17 maart in de Eucharistieviering van 19.30 u luisterde het jeugdkoor CANTATE DOMINO ter gelegenheid van hun diamanten jubileum met hun prachtige engelenstemmen de avondmis op. We wensen hen van harte proficiat en zijn dankbaar voor hun prachtige zang!