Oktober is missiemaand en rozenkransmaand. Het is samen of alleen in stilte een gebed prevelen, even vertoeven bij de Heer, tot rust komen, mensen en zorgen in Moeder Maria’s handen leggen.

Nog altijd voelen we ons ook verbonden met de wereldkerk. We willen de lokale Kerken een duwtje geven. Er is naar jaarlijkse gewoonte de collecte op Missiezondag in het weekend van 21 oktober. In die lokale kerken is er leven, ze zijn jeugdig en dynamisch. Ze bouwen verder wat ooit eens begonnen en gezaaid is. Wel hebben ze onze steun nodig om de scholen, hospitalen of technische instituten draaiend te houden. Warm aanbevolen.

Dinsdag 9 oktober: kaart- en spelnamiddag

Maandag 15 oktober, 14.00 u: voordracht door Mevr. Marleen Verbraeken, diëtiste, over "De nieuwe voedseldriehoek"

Maandag 22 oktober, 13.30 u.: wandeling, vertrek aan de Capucienenkerk

Dinsdag 13 november: kaart- en spelnamiddag

Maandag 19 november, 14.00 u: quiz  

Zowel de werken in als op de kerk gaan langzaam vooruit, mits onderbrekingen. Als gevolg van bijvoorbeeld begrafenissen kunnen ze ook niet altijd volgens planning verlopen. De werken voor watervoorziening in de sacristie en verwarming van de winterkapel staan alleszins op het programma. Daarnaast moet in de hall een muur worden opengemaakt en een deur geplaatst zodat we – ook vanuit de hall –  terug toegang hebben tot de winterkapel. Dit is heel handig, niet in het minst wanneer er in de kerk concerten worden georganiseerd.

Ondanks de veiligheidsvoorzieningen die we troffen, blijft onze kerk mikpunt van bezoekers met minder goede bedoelingen. Op heel regelmatige tijdstippen komt men langs en verschuift men de grendels van de zijdeuren om zo ’s nachts toegang te hebben tot de kerk. Ook de beveilingscamera werd weggeduwd om het zicht weg te nemen van de offerblok. We blijven aandachtig, met elke avond extra controle van de kerk.

Verleden jaar was ik in Frankrijk op verlof. Op een zaterdagavond woonden we er in een dorpskerkje de Eucharistie bij. We waren er met 14 mensen, de drie vlamingen erbij geteld. Hier horen we regelmatig zeggen: “Er zijn geen priesters meer”, maar die lokale priester met Afrikaanse roots voegde er aan toe: “Mais il n’y presque plus de croyants”.

Toch mogen we ook hier in Vlaanderen de komende weken (nieuwe) mensen verwelkomen die een pastorale functie opnemen. Elia Cantaert uit Nieuwerkerken wordt op zondag 21 oktober in de kathedraal van Mechelen priester gewijd door Kardinaal Jozef De Kesel. De eremis van Elia heeft plaats op zondag 4 november om 15.00 u. En, op 1 september startte Dhr. Peter Biesbrouck als nieuwe parochie-assistent op de Hopparochie binnen ons dekenaat. Velen kennen hem als voorzanger en dirigent op Ten Bosch in Erembodegem. Er zijn tenslotte ook priesters die toetreden tot een kloostergemeenschap. Zo kiest Pastoor Igor De Bliquy (36), parochiepriester in Heuvelland, voor een proefjaar bij de Kapucijnen in Antwerpen. “Ik zal Heuvelland zeker missen, maar ik zal blij zijn om eens in een gemeenschap te kunnen leven en werken”, zei de priester in een afscheidsinterview.

Bij het begin van het nieuwe pastoraal jaar blikt Mgr. Van Looy zowel terug als vooruit. Er waren de voorbije zomermaanden zinvolle jongerenkampen en pelgrimstochten, en retraites voor zowel gezinnen als individuen, om zo “even te verwijlen bij de Heer”, schrijft hij. Daaruit kan men kracht putten … voor een nieuw werkjaar. Net als vorige jaren heeft Bisschop Van Looy zelf – zoals dat gebruikelijk is op zijn leeftijd – een ontslagbrief gestuurd naar Paus Franciscus, die dit al of niet kan aanvaarden. Zo lang leidt Van Looy het bisdom. En hij gaat alvast in oktober naar de bisschoppensynode over “jongeren, geloof en het onderscheiden van de eigen roeping”. Het verheugt hem dat er zich jongeren hebben aangemeld voor het seminarie. Maar, elk van ons wordt opgeroepen tot heiligheid in deze tijd, om - naar het voorbeeld van Paus Franciscus - nog meer de levensstijl van Christus aan te nemen. Hiermee herinnert Van Looy ons aan een oproep van de paus die hiertoe vijf sleutels meegaf:

• doorzettingsvermogen, geduld en zachtmoedigheid;
• vreugde en zin voor humor;
• stoutmoedigheid en vurigheid;
• gemeenschap; en
• gebed.

Onze bisschop hoopt alvast dat we in het nieuwe werkjaar aandacht hebben voor de kunst van het onderscheiden. Dat we kunnen onderscheiden waartoe we echt toe geroepen zijn. 

Onze deken roept in zijn brief ter gelegenheid van het dekenaal weekend op om anderen nabij te zijn, tot solidaire mensen, mensen die niet onverschillig zijn, maar die juist het verschil kunnen maken en zich engageren. 

Elf jaar nadat men aan de bisschop van Gent de vraag richtte om rond het Kapucijnenklooster een parochie te mogen stichten, was het zo ver. Op 1 augustus 1968 werd de nieuwe parochie genaamd Sint-Antonius van Padua erkend, na overleg tussen het bisdom, het dekenaat Aalst en de paters Kapucijnen. De mensen wonende in de wijk Sint-Job kregen zo hun eigen parochie.

De kloosterkerk van de paters Kapucijnen was eigenlijk opgedragen aan het Heilig Hart. Het beeld in de voorgevel getuigt hiervan. Omdat in 1968 Aalst reeds een H. Hartparochie had, werd als alternatieve patroonheilige gekozen voor Sint-Antonius van Padua, ook een minderbroeder, net als de Kapucijnen. Maar nog steeds wordt er in de volksmond eerder gesproken over “op sint-job” of gewoonweg “bij de capucienen”.

Deze Kapucijnen hadden zich - sinds hun vestiging - bijzonder ingezet voor het apostolaat, in dienstbaarheid, nabij de gewone mens. En zij waren bereid om ook de nieuwe parochie tot bloei te helpen brengen. Onze parochie werd geleid door 3 pater pastoors, tot in 2017. Het was in de beginne wel zoeken naar een juiste verhouding en samenwerking tussen klooster en parochie.

De parochie Sint-Antonius werd alom ervaren als een levende, actieve gemeenschap met een grote eigenheid. Zo werd bijvoorbeeld het concept van de overbekende ‘Vlaamsche Kermis der Paters Kapucijnen’, gestart in 1933 ter ondersteuning van de missies, omgedoopt tot de befaamde Sint-Jobsfeesten (1970 – 2012) van de Sint-Antoniusparochie.

Ondertussen maken we als lokale Kerk deel uit van de nieuwe, grotere parochie Aalst Linkeroever.

Ook onze mooie parochiekerk zelf, met haar unieke, warme uitstraling zetten we bij dit gouden jubileum graag eens in de kijker. Meer info over de historiek van de Kapucijnen, historiek van onze parochie en onze Sint-Antoniuskerk is te vinden op de bijhorende webpagina's.