Eind oktober, de wintertijd breekt aan, een tijd van donkere dagen. Zonder licht voelen we ons onveilig en onzeker. De nieuwsberichten waarschuwen voor inbrekers: "Geef een teken van leven in huis, laat een lichtje branden". Omgeven door duisternis verliezen we onze oriëntatie. Zonder licht kunnen we niet leven.

De herfst en winter worden dan ook doorbroken door een reeks van Lichtfeesten, die vaak teruggaan op oude gebruiken. Ook het feest van Sint-Maarten maakt daar deel van uit, de adventsperiode en Kerst, om te eindigen met Maria Lichtmis. Maar het zijn halloween en Allerheiligen/Allerzielen die de start markeren.

Allerheiligen en Allerzielen gaat over verbondenheid over de dood heen, over leven met grote L in Gods liefde.

Hoewel geheel verschillend in opzet, zijn beide feesten sterk verbonden. Halloween geeft uitdrukking aan onze angst voor het duister en de dood. Op Allerzielen herdenken we onze dierbare overledenen en geloven of hopen we dat ze geborgen zijn bij de Vader. Het verbindt ons met hen en met onze overlevende medemensen die troost bij een verlies zo nodig hebben. Tussenin komt het feest van Allerheiligen (spijtig genoeg) wat in de verdrukking. We vieren onze heiligen, vensters op God, mensen als wij, en voorbeelden om het Evangelie ernstig te nemen in ons gewone dagelijkse leven (Dossier Allerheiligen en Allerzielen, Kerknet). 

Wij nodigen jullie allen uit om deel te nemen aan één van de vieringen die ter gelegenheid van Allerheiligen en Allerzielen zullen doorgaan: woensdagavond 31 oktober om 18u00 en op Allerheiligen zelf, donderdagavond, om 19u30. Tijdens deze laatste viering zullen de gedachteniskruisjes van de overledenen van het voorbije jaar aan de familieleden - speciaal uitgenodigd voor deze viering - worden overhandigd.       

Daarnaast heeft brengt op 1 november onder meer artiest Senne Guns tussen 17u00 en 18u00 uur op de begraafplaats in Aalst een ingetogen performance (vzw Reveil), een muzikaal en poëtisch eerbetoon aan de wortels van de stad, met het diepste respect voor elke overtuiging.    

In het weekend van 17 november organiseert JOKRI voor haar werking in samenwerking met de vormselcatechese de jaarlijkse pralineverkoop: (h)eerlijke pralines met biologische ingredienten, € 5,- het doosje.

Wenst u meer te weten over hun activiteiten, surf dan eens naar de facebookpagina van Jokri Aalst. 

Leven is als reizen met de trein van het leven. Ieder van ons werd er eenmaal ongevraagd opgezet. Bij onze geboorte - met een kreet om te leven – worden we gedragen en opgevangen door liefdevolle armen. Dat is het begin, de opstapplaats. Daarna vangt het reizen aan, rollend op een spoor waarvan we enkel het begin kennen, maar waarop veel wissels volgen. Naar eigen keuze kunnen we wisselen van spoor en zo nieuwe mogelijkheden opzoeken. Het brengt ons momenten van vreugde net als verdriet en ontgoocheling.

Leven is als reizen met de trein van het leven. Onderweg komen we ook vele haltes tegen, waar nieuwe mensen ons vervoegen of waar van bekenden afscheid wordt genomen, haltes die naar een nieuwe toekomst leiden.

Zo verloopt het leven om eenmaal te arriveren in het eindstation. Ook daar zullen we - zoals bij onze geboorte -opgevangen worden en opnieuw thuiskomen. Daar wacht op ons een barmhartige Vader. (bewerking van tekst van PC)

(Her)abonneer je nu op het parochieblad Kerk en Leven. Gebruik hiervoor het toegestuurde overschrijvingsformulier of surf naar https://www.kerkenleven.be/. 

Wist u tourwens dat u ook online allerlei artikels kan lezen? 

Altijd goed nieuws, veel leesgenot!

Dinsdag 13 november: kaart- en spelnamiddag

Maandag 19 november, 14.00 u: quiz  

Ook nu reeds uw aandacht voor een lezing, georganiseerd door de Okra-academie in LDC De Maretak Albrechtlaan, 119/A op
18 december 14.30 u. over Gelovig leven vandaag met Marc Verwaeren, pastoor deken Aalst

Oktober is missiemaand en rozenkransmaand. Het is samen of alleen in stilte een gebed prevelen, even vertoeven bij de Heer, tot rust komen, mensen en zorgen in Moeder Maria’s handen leggen.

Nog altijd voelen we ons ook verbonden met de wereldkerk. We willen de lokale Kerken een duwtje geven. Er is naar jaarlijkse gewoonte de collecte op Missiezondag in het weekend van 21 oktober. In die lokale kerken is er leven, ze zijn jeugdig en dynamisch. Ze bouwen verder wat ooit eens begonnen en gezaaid is. Wel hebben ze onze steun nodig om de scholen, hospitalen of technische instituten draaiend te houden. Warm aanbevolen.

Verleden jaar was ik in Frankrijk op verlof. Op een zaterdagavond woonden we er in een dorpskerkje de Eucharistie bij. We waren er met 14 mensen, de drie vlamingen erbij geteld. Hier horen we regelmatig zeggen: “Er zijn geen priesters meer”, maar die lokale priester met Afrikaanse roots voegde er aan toe: “Mais il n’y presque plus de croyants”.

Toch mogen we ook hier in Vlaanderen de komende weken (nieuwe) mensen verwelkomen die een pastorale functie opnemen. Elia Cantaert uit Nieuwerkerken wordt op zondag 21 oktober in de kathedraal van Mechelen priester gewijd door Kardinaal Jozef De Kesel. De eremis van Elia heeft plaats op zondag 4 november om 15.00 u. En, op 1 september startte Dhr. Peter Biesbrouck als nieuwe parochie-assistent op de Hopparochie binnen ons dekenaat. Velen kennen hem als voorzanger en dirigent op Ten Bosch in Erembodegem. Er zijn tenslotte ook priesters die toetreden tot een kloostergemeenschap. Zo kiest Pastoor Igor De Bliquy (36), parochiepriester in Heuvelland, voor een proefjaar bij de Kapucijnen in Antwerpen. “Ik zal Heuvelland zeker missen, maar ik zal blij zijn om eens in een gemeenschap te kunnen leven en werken”, zei de priester in een afscheidsinterview.

Zowel de werken in als op de kerk gaan langzaam vooruit, mits onderbrekingen. Als gevolg van bijvoorbeeld begrafenissen kunnen ze ook niet altijd volgens planning verlopen. De werken voor watervoorziening in de sacristie en verwarming van de winterkapel staan alleszins op het programma. Daarnaast moet in de hall een muur worden opengemaakt en een deur geplaatst zodat we – ook vanuit de hall –  terug toegang hebben tot de winterkapel. Dit is heel handig, niet in het minst wanneer er in de kerk concerten worden georganiseerd.

Ondanks de veiligheidsvoorzieningen die we troffen, blijft onze kerk mikpunt van bezoekers met minder goede bedoelingen. Op heel regelmatige tijdstippen komt men langs en verschuift men de grendels van de zijdeuren om zo ’s nachts toegang te hebben tot de kerk. Ook de beveilingscamera werd weggeduwd om het zicht weg te nemen van de offerblok. We blijven aandachtig, met elke avond extra controle van de kerk.

Bij het begin van het nieuwe pastoraal jaar blikt Mgr. Van Looy zowel terug als vooruit. Er waren de voorbije zomermaanden zinvolle jongerenkampen en pelgrimstochten, en retraites voor zowel gezinnen als individuen, om zo “even te verwijlen bij de Heer”, schrijft hij. Daaruit kan men kracht putten … voor een nieuw werkjaar. Net als vorige jaren heeft Bisschop Van Looy zelf – zoals dat gebruikelijk is op zijn leeftijd – een ontslagbrief gestuurd naar Paus Franciscus, die dit al of niet kan aanvaarden. Zo lang leidt Van Looy het bisdom. En hij gaat alvast in oktober naar de bisschoppensynode over “jongeren, geloof en het onderscheiden van de eigen roeping”. Het verheugt hem dat er zich jongeren hebben aangemeld voor het seminarie. Maar, elk van ons wordt opgeroepen tot heiligheid in deze tijd, om - naar het voorbeeld van Paus Franciscus - nog meer de levensstijl van Christus aan te nemen. Hiermee herinnert Van Looy ons aan een oproep van de paus die hiertoe vijf sleutels meegaf:

• doorzettingsvermogen, geduld en zachtmoedigheid;
• vreugde en zin voor humor;
• stoutmoedigheid en vurigheid;
• gemeenschap; en
• gebed.

Onze bisschop hoopt alvast dat we in het nieuwe werkjaar aandacht hebben voor de kunst van het onderscheiden. Dat we kunnen onderscheiden waartoe we echt toe geroepen zijn. 

Onze deken roept in zijn brief ter gelegenheid van het dekenaal weekend op om anderen nabij te zijn, tot solidaire mensen, mensen die niet onverschillig zijn, maar die juist het verschil kunnen maken en zich engageren. 

Elf jaar nadat men aan de bisschop van Gent de vraag richtte om rond het Kapucijnenklooster een parochie te mogen stichten, was het zo ver. Op 1 augustus 1968 werd de nieuwe parochie genaamd Sint-Antonius van Padua erkend, na overleg tussen het bisdom, het dekenaat Aalst en de paters Kapucijnen. De mensen wonende in de wijk Sint-Job kregen zo hun eigen parochie.

De kloosterkerk van de paters Kapucijnen was eigenlijk opgedragen aan het Heilig Hart. Het beeld in de voorgevel getuigt hiervan. Omdat in 1968 Aalst reeds een H. Hartparochie had, werd als alternatieve patroonheilige gekozen voor Sint-Antonius van Padua, ook een minderbroeder, net als de Kapucijnen. Maar nog steeds wordt er in de volksmond eerder gesproken over “op sint-job” of gewoonweg “bij de capucienen”.

Deze Kapucijnen hadden zich - sinds hun vestiging - bijzonder ingezet voor het apostolaat, in dienstbaarheid, nabij de gewone mens. En zij waren bereid om ook de nieuwe parochie tot bloei te helpen brengen. Onze parochie werd geleid door 3 pater pastoors, tot in 2017. Het was in de beginne wel zoeken naar een juiste verhouding en samenwerking tussen klooster en parochie.

De parochie Sint-Antonius werd alom ervaren als een levende, actieve gemeenschap met een grote eigenheid. Zo werd bijvoorbeeld het concept van de overbekende ‘Vlaamsche Kermis der Paters Kapucijnen’, gestart in 1933 ter ondersteuning van de missies, omgedoopt tot de befaamde Sint-Jobsfeesten (1970 – 2012) van de Sint-Antoniusparochie.

Ondertussen maken we als lokale Kerk deel uit van de nieuwe, grotere parochie Aalst Linkeroever.

Ook onze mooie parochiekerk zelf, met haar unieke, warme uitstraling zetten we bij dit gouden jubileum graag eens in de kijker. Meer info over de historiek van de Kapucijnen, historiek van onze parochie en onze Sint-Antoniuskerk is te vinden op de bijhorende webpagina's.