Het nieuwjaarsfeest van OKRA was een succes. Wensen van vrede en goede gezondheid werden enthousiast uitgewisseld. Het was ook een gezellig bijeenzijn, met velen en met ambiance. Goud, wierook en mirre waren de gaven van de drie koningen. Bij OKRA laten mensen hun gouden hart zien. Ze bewieroken elkaar, zetten elkaar wel eens in de bloemetjes. En de pijn van mensen in verdriet, met zorgen of problemen, verzachten ze met de mirre van hun warm menselijke aanwezigheid. Er was tijdens het nieuwjaarsfeest ook tijd voor sterzingen, ten voordele van het goede doel.  

Deze periode worden ongetwijfeld heel wat wensen uitgesproken en geschreven, gemeend en oprecht. Maar niet altijd worden daarmee misverstanden opgelost of vooroordelen en antipathieën uitgewist. In onze omgang met elkaar worden kwetsuren niet altijd genezen, wonden in het hart niet geheeld. De plooien glad strijken is niet zo makkelijk, en lukt niet vlug, noch oppervlakkig. Ze gaan er zo moeilijk uit. Telkens is er weer dat warm strijkijzer van de genade nodig. En die genade krijgen we in stilte en bezinning. Dat goede hart reanimeren gaat dan ook niet zonder gebed. Maak er een sereen, vredevol jaar van, met veel barmhartigheid en goede voornemens (naar Henri Nouwen).

7 januari, 14u00: ontmoetingsnamiddag, optreden van The Family Band

dinsdag 22 januari:   Okra-academie: "Kinderrechten: wie is onze kinderrechtencommissaris en wat doet hij?" door Bruno Vanobbergen, kinderrechtencommissaris

donderdag 31 januari: Wandeling

Op 6 januari vierden we het Feest van de Openbaring: God openbaarde zich niet alleen aan de herders, maar ook aan mensen van andere volkeren, andere culturen. Allen die zich door de ster, Zijn Licht in beweging laten zetten, zijn welkom. Een mooie reflectie op het thema werd gepost op de kerknet-site van de zone Alsemberg: Liefde zonder grenzen.

Op onze eigen parochie vierden we het feest van Driekoningen samen de kandidaat-vormelingen. Ze zongen enthousiast en kwamen in stoet samen om het pasgeboren kind te begroeten. Ze offerden zoals de wijzen hun gaven want ook zij hadden Zijn Ster gezien.

In volle kruistochttijd stelde Sint-Franciscus een profetisch teken: in augustus 1219 organiseerde hij een vredesmissie - hij zou praten met de sultan van Egypte, de gedoodverfde vijand. Hij wou als enkeling de spiraal van geweld doorbreken.

In 2019 vieren we dit 800-jarig jubileum! 

Meer info is te vinden op Kerknet: 2019: ontdek alles over het jaar van Franciscus en de sultan en op Tau: jubileumjaar franciscus en de sultan.

2018 loopt op z’n einde. Er waren dagen van twijfel en onzekerheid, van donkerte en uitzichtloosheid, van verdriet, maar ook van vreugde en zonneschijn na die donkere wolken.

Binnenkort wensen we elkaar “Een gelukkig nieuwjaar”. En oudere mensen voegen er spontaan aan toe “én een goede gezondheid”. Er is echter geen geluk zonder pijn, geen gezondheid zonder goede levensstijl, geen hoop zonder twijfel, geen vriendschap zonder ontmoeting, zonder luisteren en spreken. Er is geen verbondenheid zonder toenadering, geen goede verstandhouding zonder gesprek, en geen vrede zonder aanpakken van onopgeloste misverstanden.

2019 zal zijn verrassingen meebrengen, onverwachts goed nieuws en onvoorziene pijnlijke gebeurtenissen. Ook dit jaar zal er afwisselend vrede zijn maar ook misverstanden, zal er geluk zijn en pijnlijke eenzaamheid, goede resultaten en geen goede uitslag.

Maar in de stilte en de goede plaatsen in ons hart willen we elke dag opnieuw streven om te verwezenlijken waar we nog niet in slaagden. Telkens weer noodzakelijke ingrediënten hiervoor zijn stappen naar elkaar, een uitgestoken hand, een warme blik, een stamelend woord, een nieuwe ontmoeting. Dan zal zich in ons de verandering voltrekken waarin we misschien al niet meer geloofden.

Zalig en heilvol nieuwjaar!

Naast onze eigen wensen, laten we jullie ook graag de kerstwensen lezen van onze Deken Marc en van Paus Franciscus. 

In tegenstelling tot het burgerlijk jaar, startte het nieuwe kerkelijke jaar reeds met de 1ste zondag van de Advent. In 2018-2019 besteedt de liturgie aandacht aan het Evangelie volgens Lucas. We mochten met deze schrijver reeds kennis maken in het Jaar van de Barmhartigheid, maar misschien is een opfrissing wel nuttig.

Lucas was geen apostel, maar een niet-Joodse volgeling van de tweede generatie, een metgezel van Paulus. Wetenschapper en arts zijnde, trachtte hij een degelijk verslag op te maken van Jezus' werken, gebruik makend van bestaande evangeliën en eigen gesprekken met mensen uit Jezus' onmiddellijke nabijheid.

Hij is tegelijk ook zeer gevoelig voor Jezus' zorg voor armen en zieken, zijn vergevingsgezindheid, aandacht voor alle volkeren, maar spreekt ook van een grote vreugde en blijdschap. Dat maakt dat we in zijn Evangelie ook vele verhalen vinden die niet opgenomen zijn bij de anderen.

De kerknet artikels De Evangelist Lucasen Leessleutels voor het Evangelie van Lucas (met video's) geven extra duiding bij de persoon en de klemtonen die hij legt.    

Hiernaast een detail van het triomfkruis in onze kerk. Elk van de hoeken symboliseert een Evangelist. Lucas wordt voorgesteld als een gevleugeld rund. De vleugels verwijzen naar heiligheid, het rund doelt wellicht op het offerdier dat Zacharias bij zich had in de tempel, het openingsverhaal van het Lucasevangelie.    

“Un Petit Jésus…?”

Soms vraag ik me af hoe sommige (groot-) ouders de oorsprong en betekenis van het Kerstverhaal uitleggen aan hun nakomelingen? Want in plaats van het Kindeke is intussen de Kerstman overgewaaid uit de Angelsaksische contreien en ook hier al goed ingeburgerd. In de verste verte heeft deze laatste echter geen uitstaans met het échte Kerstgebeuren.

Maar wie is hij en waarvoor staat deze figuur?

Uiterlijk lijkt hij als twee druppels water op Sinterklaas maar dan zonder diens nu fel gecontesteerde donkerhuidige assistent. En waarom lopen beide eerbiedwaardige Heerschappen elkaar voor de voeten, precies in dezelfde periode van het jaar?

Terwijl in het Kerkelijk instituut ernstig wordt gedebatteerd of nu Kerstmis dan wel Pasen het ‘belangrijkste’ feest wordt op de liturgische kalender, gaat hun respectievelijke betekenis aan de meeste van onze medemensen voorbij.

Het was geduldig aanschuiven die decemberochtend bij de warme bakker in mijn Brusselse ex-parochie. De man vóór mij debiteerde uitgebreid zijn bestelling. Nadat hij de klassieke kerststronk nauwkeurig had onderzocht vroeg hij enigszins verwonderd: “Et le Petit Jésus?”.  De rozige, fel gesuikerde Kindekes lagen inderdaad apart in een rieten mandje. In onze multiculturele samenleving horen bakkers liefst zo neutraal mogelijk te blijven.. De klant was duidelijk nog van mijn generatie. U weet wel: de laatste jaren van de rijke Roomse traditie in onze gewesten. Voor hem was het zoete beeldje vanzelfsprekend ‘inclusief’ want Kerst zonder ‘le Petit Jésus’, hoe leg je dat uit?

Voor de eerste maal na mijn verhuis zou ik een echte middernachtmis bijwonen in mijn nieuwe parochie. Ik was tijdig in het kerkgebouw aanwezig en kon alzo het uitgebeelde kersttafereel van dichtbij bewonderen. Plots werd ik getroffen door een fel contrasterende symboliek. Pal boven de lege kribbe waarin straks het schamele Wicht zou neergelegd worden hing een levensgroot Kruis waaraan dezelfde, intussen volwassen geworden Persoon, zijn laatste gesmoorde adem uitstootte: Begin en einde in één beeld gevat... Het leek alsof zijn ultieme lot van bij de geboorte letterlijk boven zijn hoofd zweefde. Het werd inderdaad dé Opdracht van zijn leven. Bestemd voor ons allen. Een mysterie.. moeilijk uit te leggen, inderdaad.

Marcel

Vorige week, op Gaudete-zondag kreeg onze kerk, naar jaarlijkse gewoonte, het Gaudete-koor op bezoek. Ze luisterden met Gregoriaanse gezangen de derde zondag van de advent op.

De vierde zondag van de advent wordt ook wel Rorate-zondag genoemd. Rorate caeli is een lied geïnspireerd op Jesaja 45,8 met als refrein Roráte caéli désuper, et núbes plúant jústum of Dauwt, hemelen, van boven, gij, wolken, beregene de rechtvaardige.

Enkele knipsels uit de hele lied, illustreren de toon op deze laatste zondag van de advent: een volk - bewust van eigen kleinmenselijkheid en fouten - kijkt verlangend uit naar troost, naar verlossing dat als dauw uit de hemel valt en het leven op aarde mooi maakt.

Aanschouw, Heer, de droefheid van Uw volk,
en zend ons degene, die U zenden wil. Zend het Lam...

Ge zult getroost worden, Mijn volk! Spoedig zal uw heil komen.
Waarom verliest u zich in verdriet, terwijl dit juist uw smart verdiept heeft?

Vrees niet, Ik zal u redden.
Want ik ben de Heer, uw God, de Heilige van Israël, uw Verlosser.

Veertig jaar parochiekoor: dat moest gevierd worden! Zondag 25 november, op het feest van Christus Koning, was het zover. Na een stevige traktatie bij het aperitief en bemoedigende woorden van onze beide priesters -want zo rijk zijn we wel op Sint-Antonius - konden de benen onder een mooi versierde tafel. Maar niet om er een ganse namiddag stil te zitten! Genieten is ons motto. Telkens heeft er een grote verhuis van dozen en zakken plaats en de inhoud is telkens een verrassing…

Een lekkere maaltijd werd ons klaargemaakt en opgediend. De apotheose was Catootje die naar de ‘botermarkt’ ging en haar boter omtoverde tot: een dominee, een dikke meid, een toverheks, een wafelvrouw, een schoonmaakster en meneer doktoor. Achter de coulissen werd op één twee de tekst ingefluisterd en daar kwamen ze één voor één aan. Terwijl de koffie gesmaakt werd, werd iedereen getrakteerd op een klein aandenken van 40 jaar parochiekoor Sint-Antonius. Een dankjewel voor de vele inzet, het trouwe aanwezig zijn, en de nooit aflatende wil om verder te doen!

Bij deze blijven we steeds mensen oproepen om – op welke leeftijd ook - met ons mee te komen zingen.

Per 14 dagen verzorgen we de zaterdagavondviering van 18 u. Met regelmaat repeteren we op woensdagavond van 19u tot 20u in de Sint-Antoniuskerk. Ons menu: lief en leed met elkaar delen, attent zijn bij kleine en grote feesten, er samen eens op uit trekken of een pint gaan pakken. Het parochiekoor blijft gedreven. Indien meer info nodig kan je terecht bij Marina Bombart (tel. 053/21.36.12, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.).

Afgelopen week liet de kern van ziekenzorg Sint-Antonius zijn blik eens teruggaan naar de voorbije maanden. Onze bedevaart naar Oostakker tijdens de prachtige zomermaanden. We waren met 51 deelnemers. Bij Moeder Maria eens thuiskomen, dicht bij huis, kan deugd doen, geeft velen de kracht om nadien gesterkt verder door de dagen te gaan. Maar ook Sint-Maarten hield zijn opwachting, en we bezochten 170 al dan niet thuis-gebonden zieken. Niet alleen wie bezocht wordt heeft er deugd aan, maar ook de bezoeker put er innerlijke vreugde uit om te zien hoe mensen je komst waarderen.

Binnenkort wordt de kern weer uitgezonden om met Kerst- en Nieuwjaarstijd onze parochianen op te zoeken met een attentie, een wens, en vooral het hart dat erachter zit en dat laat voelen dat we om hen begaan zijn.

Door de toename aan privacy, wordt het moeilijker om vereenzaamde, thuis-gebonden, of ernstig zieken te ontdekken. Dus: kijk je uit naar een bezoekje op regelmatige basis, laat ons iets weten en we zenden iemand van de kerngroep uit jouw buurt op pad. Contacteer daarvoor Pater Paul (053/70.33.51) of Marina (053/21.36.12).

Het volledige programma kan u eveneens downloaden: Jaarprogramma OKRA Sint-Antonius 2019.